ایران در میان ۱۰ کشور اول خاورمیانه صادرات رب گوجه فرنگی

دبیر سندیکای صنایع کنسرو ایران اعلام کرد
ایران در میان ۱۰ کشور اول خاورمیانه صادرات رب گوجه فرنگی| ۴۰ درصد تولید صادر می شود.

میررضوی، دبیر سندیکای صنایع کنسرو ایران گفت: سالانه شش هزار تن رب گوجه فرنگی در کشور تولید و ۴۰ درصد آن صادر می شود اما با این وجود متاسفانه محدودیت های صادراتی بسیاری در این حوزه داریم.

بازار؛ گروه کشاورزی: رب گوجه فرنگی یکی از محصولاتی است که صادرات آن همیشه با مشکلاتی مواجه بوده است به طوری که غالبا به صورت مقطعی آزاد و یا محدود می شود. با این وجود فعالان این بخش معتقدند چون رب گوچه فرنگی محصولی ارز آور می تواند باشد تولیدکننده و صادرکننده بایستی از آزاد بودن صادرات این محصول به صورت بلند مدت و نه چندماهه، اطمینان داشته باشند.

در این راستا خبرگزاری «بازار» گفتگویی با «محمد میر رضوی» دبیر سندیکای صنایع کنسرو ایران انجام داده است و جویای مسائل مطرح پیرامون تولید و صادرات رب گوجه فرنگی شده است.

در بخش نولید رب گوجه فرنگی در خاورمیانه جزو ۱۰ کشور اول قرار داریم

به عنوان سوال اول توضیح بدهید که با توجه به اینکه ایران در تولید رب گوجه فرنگی صاحب نام است آیا توانسته ایم در حوزه صادرات آن موفق عمل کنیم یا خیر؟

رب گوجه فرنگی در واقع یکی از محصولات اصلی صنایع کنسرو است و در این زمینه جزو کشورهای نامی هستیم به طوری که در خاورمیانه بین ۱۰ کشور اول قرار داریم. با این وجود در بحث صادرات نیاز به حمایت هایی داریم بخصوص اینکه در حال حاضر نیاز به وارد شدن ارز به کشور داریم و لذا صادرات رب را باید پیوسته آزاد بگذارند. چرا که کشورهای مقصد برای بلند مدت قرارداد می بندند و به عبارت دیگر کسی خریدار رب گوجه فرنگی به صورت مقطعی نخواهد بود. بنابراین خواسته ما این است که رب گوجه فرنگی محدودیت صادرات نداشته باشد چون پتانسیل صادراتی بالایی دارد.

ممنوعیت برخی محصولات معمولا با گرانی آن در بازار داخل صورت می گیرد. آیا این نحوه عمل مشمول رب گوجه فرنکی هم می شود یا به طور کلی برنامه صادراتی نداریم؟

چندین عامل وجود دارد. به عنوان مثال بحث صادرات قبلا که کرونا نبود در اختیار خودمان بود اما الان وقتی می بینند در کشور ما کرونا شایع شده است مرزها را محدود می کنند و صادرات کم می شود. با این وجود پیش از این هم چنین مشکلاتی داشتیم این در حالی است که برنامه ریزی برای تولید رب گوجه فرنگی در اختیار وزارت کشاورزی است و لذا باید برنامه ریزی کنند که برای حجم تازه خوری، صادرات و تولید رب چقدر تولید نیاز است.

در حال حاضر ۶هزار تن رب گوجه فرنگی در کشور تولید می شود که ۴۰ درصد آن صادر می گردد

در حال حاضر چند درصد تولید رب گوجه فرنگی کشور صادراتی است؟

سالانه حدود شش هزار تن رب گوجه فرنگی در کشور تولید می شود و معمولا از میزان تولید ۴۰ درصد صادر می شود و ۶۰ درصد مصرف داخلی است. این در شرایطی است که خوشبختانه واردات هم به هیچ وجه نداریم.

پیش بینی شما از وضعیت تولید در سال جاری چیست؟

امسال نزولات آسمانی نسبت به سال قبل کم بوده لذا ممکن است کشت نسبت به سال قبل کمتر شود. با این وجود افزایش قیمت بستگی به مزد کارکر، کود، بذر و عوامل دیگر دارد و تنها منحصر به بحث حجم کشت نیست. بنابراین نمی توان گفت چقدر روی افزایش قیمت اثر می گذارد این در حالی است که طی دو سال گذشته قیمت رب گوجه فرنگی چندان افزایش نداشته است و امسال نیز تا این زمان افزایش نداشته ایم. در واقع برخی کارخانجات ترجیح می دهند به اصطلاح هزینه هایشان سر به سر شود تا تولیدات روی دست شان نماند چون مواد غذایی تاریخ انقضا دارد و بنابراین کم شدن حاشیه سودها را تحمل می کنند.

در بحث تولید رب گوچه فرنگی همیشه حرف و حدیث هایی در خصوص استفاده از کدو به جای گوجه فرنگی وجود داشته و دارد. چقدر این گفته مورد تایید شما است؟
به صراحت اعلام می کنم واحدهای عضو سندیکا امکان ندارد چنین کاری انجام دهد آن هم در شرایطی که الان قیمت کدو بیشتر از گوجه است. لذا تمام رب ها استاندارد دارد مگر اینکه واحدهای زیرپله ای باشند که خارج از مقررات کار کنند.

عرضه رب گوچه فرنگی در بورس تجربه موفقی نبود و به نظر می رسد این روش کار مناسبی نیست

پیش از این شاهد عرضه رب گوجه فرنگی را در بورس داشتیم. نظر شما در این خصوص چیست؟

همانطور که می دانید فعلا این محصول در بورس عرضه نمی شود. با این وجود عرضه آن در بورس موفقیت آمیز نبود و به نظر بنده این روش کار مناسبی نیست و موافق آن نیستیم. باز هم تاکید دارم که خواسته تولیدکنندگان و صادرکنندگان رب گوجه فرنگی کشور این است که صادرات این محصول به صورت بلند مدت باشد تا بتوانند در راستای بازاریابی و مهمتر از آن حفظ بازارهای صادراتی با اطمینان بیشتری گام بردارند. اما تا به امروز شرایط به این گونه بوده است که به عنوان مثال از سوی دولت به مدت ۳ تا ۶ ماه صادرات را آزاد می سازند و گاهی آن را برای چند ماه دیگر تمدید می کند و گاهی نیز ممنوع می سازند. در واقع این روند تولیدکننده و صادر کننده را همزمان با نوعی سردرگمی مواجه می سازد که باعث می شود در مورد آینده کاری خود اطمینان خاطر نداشته باشد.

منبع خبر